این اتفاق درست پس از حمایت تمام قد رئیسجمهوری از خرید هواپیما و مذاکره در این رابطه روی داد؛ «اگر بخواهیم هواپیما بخریم، عده ای میگویند چرا هواپیما، اتوبوس بخرید ولی اتوبوس در داخل تولید میشود و اگر لازم بود میخریدیم ولی هواپیما از ضروریات صادرات و صنعت توریسم است و برای عظمت ایران و جلوگیری از تلف شدن وقت مردم و ارائه محصولات به بازارهای هدف لازم است. بنابراین اگر هواپیما نخریم، میگویند برجام چه شد اگر بخریم می گویند شیک است و ساخت جدید است؛ برخی در چه وادی سیر میکنند و چطور نگاه میکنند و عمر آنان چقدر طولانی است ما خبر نداریم.»
تا اینجای کار ایرلاینهای ایرانی نفعی از برجام ندیدهاند،ضمن آنکه محدودیتهای دوران تحریم نیز علیه آنها در قاره سبز اعمال میشود. البته این تنها گوشهای از مصائب شرکتهای هواپیمایی داخلی است، چراکه پیگیریهای تسنیم حاکی از آن است که حساب بانکی یکی از ایرلاینهای بزرگ ایرانی به بهانههای واهی در یکی از کشورهای اروپایی مسدود شده است.
تمام این اتفاقات در حالی میافتد که دولت یازدهم و وزارت راه و شهرسازی تمام توان خود را بر خرید حدود 145 هزار میلیارد تومانی هواپیماهای ایرباس، بوئینگ و ای تی آر برای هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران متمرکز کرده و از رفع موانع جاری شرکتهای هواپیمایی غافل هستند.
محدودیت سوختگیری و مسدود شدن حسابهای بانکی علاوه بر اینکه باعث افزایش هزینههای ایرلاینهای کشورمان میشود شرایط نارضایتی مسافران از کیفیت نازل پروازها را به وجود میآورد.